Η μοναξιά και η ανάγκη να ανήκουμε κάπου είναι συναισθήματα που οι περισσότεροι άνθρωποι βιώνουν κάποια στιγμή στη ζωή τους, και τα οποία μπορεί να δυσκολευτεί να αντιμετωπίσει κανείς. Σήμερα, η εκπροσώπηση και η ορατότητα είναι πιο σημαντικές από ποτέ. Γι’ αυτό, το να αναγνωρίσει κανείς τον εαυτό του στο έργο κάποιου μπορεί να προσφέρει χαρά και μια αίσθηση ανακούφισης – ότι κάποιος μας αποδέχεται γι’ αυτό που πραγματικά είμαστε.
Η φωτογραφία μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάδειξη της διαφορετικότητας. Το Louis Painter, φωτογράφος που αυτοπροσδιορίζεται ως μη δυαδικό άτομο, αυτιστικό και μέλος της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+, καταγράφει πορτραίτα που έχουν μια αίσθηση ανθρωπιάς και ευαλωτότητας, διατηρώντας παράλληλα έναν κινηματογραφικό αέρα. Σε ένα μόνο καρέ, οι εικόνες καταφέρνουν να συνδυάσουν μια εντυπωσιακή ταυτότητα με βαθιά συναισθήματα.
«Υπάρχει ένα είδος μοναξιάς που συνηθίζουν να αισθάνονται οι άνθρωποι της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+», εξηγεί το Louis, που ζει στο Μπέρμιγχαμ του Ηνωμένου Βασιλείου. «Η φωτογράφιση της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ σημαίνει τα πάντα για μένα. Μιας και εντάσσω τον εαυτό μου στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ+, θέλω αυτό να αναδειχθεί μέσα από τη δουλειά μου. Αυτό το έργο έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι πιο πολύ ο εαυτός μου όταν περιβάλλομαι από άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+ και από φίλους – κάτι με το οποίο μπορεί να ταυτίζονται κι άλλα άτομα της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+.»
Τι είναι αυτό λοιπόν που δίνει κίνητρο στο Louis; Και πού το έχει οδηγήσει το ταξίδι του στη φωτογράφιση της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ+;