Η φύση προσφέρει απίστευτες εικόνες κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου, που δεν συγκρίνονται με τις άλλες εποχές. Οι συχνές βροχές αυξάνουν τον κορεσμό των χρωμάτων και οι απαλοί άνεμοι προσφέρουν μια ρυθμική ροή, ενώ παράλληλα η ομίχλη χαρίζει έναν έντονο καμβά από λευκές και γκρι αποχρώσεις που ενισχύει την αντίθεση με τα αναδυόμενα χρώματα από τα φθινοπωρινά φύλλα που αλλάζουν.
«Το φθινόπωρο είναι η εποχή που διεγείρει τις αισθήσεις περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη. Σε κάνει να αναλογίζεσαι για τη ζωή», αναφέρει ο φωτογράφος θεμάτων από τη φύση και τοπίων Theo Bosboom, που έχει τη βάση του στην Ολλανδία. «Ενώ όμως είναι μια γοητευτική εποχή, είναι πολύ δύσκολο να δημιουργήσεις κάτι που ο κόσμος δεν έχει ξαναδεί.» Στις φωτογραφίσεις του με τίτλο Autumn Leaves (Φθινοπωρινά φύλλα), ο Theo ήθελε να βρει έναν νέο τρόπο για να αναδείξει ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει αυτή η εποχή.
Ο Theo είναι τακτικός συνεργάτης του National Geographic και του περιοδικού Wildlife του BBC, και έχει κερδίσει δύο φορές το βραβείο Καλύτερου Ευρωπαίου φωτογράφου της άγριας ζωής. Καθώς επιστρέφει κάθε χρόνο στην κοιλάδα του Hoëgne στο Βέλγιο, αισθανόταν ότι είχε απαθανατίσει ό,τι είχε να του προσφέρει το δάσος.
«Είναι ένα πάρα πολύ γραφικό και απίστευτα μαγικό μέρος το φθινόπωρο, αλλά μετά μερικά χρόνια συνειδητοποίησα ότι είχα φωτογραφήσει τα πάντα», αναφέρει. «Άρχισα να αναρωτιέμαι, ‘Αυτό είναι όλο;’ Ακριβώς εκείνη τη στιγμή έπεσαν μερικά φύλλα μέσα σε ένα ρέμα και τα παρακολουθούσα καθώς παρασύρονταν από το νερό, στριφογύριζαν κάτω από μικρούς καταρράκτες και κολλούσαν πίσω από κλαδιά και βράχια. Τότε μου ήρθε η ιδέα να φωτογραφίσω τα φύλλα από κάτω από το νερό, όπως ίσως θα έβλεπε ένα ψάρι το φθινόπωρο.»
Παρόλο που η ιδέα για τη συλλογή The Journey of the Autumn Leaves (Το ταξίδι των φθινοπωρινών φύλλων) μπορεί να φαινόταν αρκετά απλή, η υλοποίησή της ήταν κάθε άλλο παρά απλή. «Εκείνη την περίοδο, η φωτογράφιση ήταν ακόμη ένα χόμπι για εμένα», εξηγεί, αλλά τότε είναι που πήρε μια αδιάβροχη θήκη Canon WP-DC28 για τη μικρή του Canon PowerShot G10. Αφού φόρεσε γαλότσες και αδιάβροχη στολή, άρχισε να προχωρά μέσα στο κρύο ρέμα με κρατώντας τη φωτογραφική μηχανή μέσα στην αδιάβροχη θήκη της, κάτω από την επιφάνεια του νερού και στραμμένη προς τον ουρανό.
«Δεν μπορούσα να δω πραγματικά τι έκανα, αλλά κάθε φορά που περνούσε ένα φύλλο πατούσα το κουμπί και ήλπιζα για το καλύτερο», συνεχίζει. «Οι περισσότερες φωτογραφίες ήταν αρκετά κακές και τράβηξα και ατέλειωτες selfie κατά λάθος, αλλά ξεχώρισε μία πολύ ωραία λήψη [δείτε παρακάτω]. Με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει ένα project και τότε ήταν που αποφάσισα να επενδύσω στην υποβρύχια θήκη για την Canon EOS 5D Mark III που είχα [έχει πλέον αντικατασταθεί από μια Canon EOS 5D Mark IV].»
Κατά τη διάρκεια των φθινόπωρων που ακολούθησαν, ο Theo εξελίχθηκε γρήγορα από ερασιτέχνης σε επαγγελματίας, αφήνοντας τελικά τη δουλειά του ως δικηγόρος το 2013. Άρχισε να βελτιώνει τις τεχνικές υποβρύχιων λήψεων, προτιμώντας τη χρήση φυσικού φωτός όπου ήταν δυνατό, κάτι που σήμαινε, σε αντίθεση με τη διαδεδομένη άποψη περί φωτογράφισης τοπίων, ότι η καλύτερη ώρα λήψεων ήταν στη μέση της ημέρας.
«Καθώς ο ήλιος βρισκόταν στο απόγειό του, τα ποτάμια φωτίζονταν στο μέγιστο δυνατό, με αποτέλεσμα σπάνια να χρειάζεται να βασίζομαι στο φλας, εκτός κι αν το νερό ήταν πολύ θολό ή αν ήθελα να φωτίσω μια ενδιαφέρουσα γωνία», αναφέρει. «Έπρεπε να αυξήσω τη ρύθμιση ISO για να απαθανατίσω δυναμικές εικόνες μέσα στο ποτάμι, γιατί χρειαζόμουν το επιπλέον φως κάτω από την επιφάνεια του νερού. Ευτυχώς, αυξάνοντας τη ρύθμιση ISO στην Canon EOS 5D Mark III δεν επηρεάστηκε η ποιότητα.»