Το 2018, η Βρετανίδα εξερευνήτρια Laura Bingham ήταν επικεφαλής στην πρώτη παγκοσμίως αποστολή στις πηγές του ποταμού Essequibo στην Γουιάνα, μαζί με τις συναδέλφους εξερευνήτριες Ness Knight και Pip Stewart, και στη συνέχεια κατέβηκε με καγιάκ τον ποταμό έως τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ως νέα μητέρα, η Laura ένιωσε την ανάγκη να κάνει κάτι μοναδικό, ώστε να διατηρήσει το γόητρο της εξερευνήτριας που τόσο σκληρά είχε καταφέρει να αποκτήσει. Κατά τη διάρκεια της 72 ημερών πρόκλησης, ήρθε αντιμέτωπη με ορμητικά ρεύματα, καταρράκτες και δηλητηριώδη φίδια, τα οποία κατέγραφε ανελλιπώς με μια Canon PowerShot G7 X Mark II.*
Ο ποταμός Essequibo είναι ο μεγαλύτερος στη Γουιάνα και ο τρίτος μεγαλύτερος σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική, με μήκος από τις πηγές έως τις εκβολές πάνω από 1.000 χιλιόμετρα, καθώς ελίσσεται μέσα από πυκνά τροπικά δάση και ανοικτές πεδιάδες. Αποτελεί πηγή ζωής για τη φυλή ιθαγενών Wai Wai, που βοήθησε τη Laura και την ομάδα της στο ταξίδι τους, καθώς και για κάθε είδος άγριας πανίδας, όπως ο ακριβοθώρητος ιαγουάρος. Για 72 ημέρες βοήθησε και τη Laura: κοιμόταν σε μια αιώρα στις όχθες του, πλάι σε αρπακτικά καϊμάν τριών μέτρων, και ψάρευε στα νερά του για να τραφεί.
Παρόλο που παρέμεινε προσηλωμένη στη σωματική και συναισθηματική πρόκληση της ολοκλήρωσης του ταξιδιού, η Laura και η ομάδα της αποφάσισαν να αφηγηθούν μια ιστορία ανθρώπινης αντοχής που αναδείκνυε αυτό το δύσκολο ταξίδι επιβίωσης στην άγρια φύση. Συνοδεύονταν από έναν φωτογράφο και κινηματογραφιστή που κατέγραφε τμήματα του ταξιδιού, αλλά έπρεπε να βασίζονται στις δικές τους ικανότητες λήψης και στις τρεις Canon PowerShot G7 X Mark II για να καταγράψουν τις πιο προσωπικές στιγμές απευθείας στη μηχανή.**
Εδώ θα μάθουμε πώς μπορείτε να γυρίσετε ένα vlog με την περιπέτειά σας όταν είστε εξαντλημένοι, ποιο κιτ θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στην πρόκληση και για ποιο λόγο είναι σημαντικό να αφιερώνετε χρόνο για να αφηγηθείτε την ιστορία σας.
«Αφού ο σύζυγός μου» – ο συνάδελφος εξερευνητής και τηλεοπτικός παρουσιαστής Ed Stafford – «και εγώ αποκτήσαμε τον γιο μας, φοβήθηκα ότι θα έχανα την ταυτότητά μου. Φοβήθηκα ότι όλες μου οι περιπέτειες θα λησμονούνταν και θα παρέμεναν θαμμένες στο παρελθόν, καθώς εγώ θα αφιέρωνα όλη μου τη ζωή στη μητρότητα. Μίλησα στον Ed γι' αυτό, και εκείνος μου είπε ανέμελα, «Κανένας μέχρι τώρα δεν έχει κατέβει τον Essequibo και είναι καταπληκτικά – σαν ζούγκλα από τα στούντιο της Ντίσνεϊ.» Μόλις άκουσα τις λέξεις «Ντίσνεϊ» και «κανείς μέχρι τώρα», είπα, «Σ' ευχαριστώ για την ιδέα, τώρα είναι δική μου!» Και γελώντας από ενθουσιασμό, έτρεξα κατευθείαν στο γραφείο μου και ξεκίνησα την έρευνα.»
«Η Ness, η Pip κι εγώ έχουμε παρόμοια κίνητρα για εξερεύνηση – απολαμβάνουμε τις εμπειρίες που απαιτούν ανθρώπινη δύναμη. Προσπαθούσαμε να αναδείξουμε τα οφέλη ενός βιώσιμου, εναλλακτικού ταξιδιού και παράλληλα να ανακαλύψουμε τα σωματικά μας όρια. «Στόχος μας ήταν επίσης να επισημάνουμε τις συνέπειες της επίδρασης του ανθρώπου στο περιβάλλον. Ο ποταμός ξεκινούσε από ένα παρθένο τροπικό δάσος, αλλά καθώς προχωρούσαμε, συναντούσαμε τμήματα του τροπικού δάσους με εμφανή σημάδια εξόρυξης και υλοτόμησης. Σε αυτά τα μέρη το νερό του ποταμού ήταν μολυσμένο – ανθρώπινα περιττώματα και σκουπίδια πεταμένα στο νερό. Όλοι βγάλαμε εξανθήματα και φλύκταινες. Θέλαμε να καταγράψουμε αυτήν την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο αναλυτικά.»